براقیت ، اندازه گیری میزان بازتاب یک ماده در یک زاویه مشخص بر اساس ضریب شکست است. یک براقیت سنج شامل یک منبع نور رشته ای است که در یک زاویه تابش مشخص به سطح آزمایش هدایت می شود و یک گیرنده که در بازتاب آینه پرتو فرودی قرار دارد. یک شیشه مشکی صیقلی با ضریب شکست 1.567 به عنوان استاندارد استفاده می شود به عبارت دیگر براقیت با هدایت یک پرتو نور با شدت ثابت، در یک زاویه ثابت، روی سطح آزمایش و سپس نظارت بر میزان نور بازتاب شده از همان زاویه اندازه‌گیری می‌شود. این بازتاب چشمی با استفاده از یک براقیت سنج اندازه گیری می شود. سطوح مختلف به زوایای بازتابی متفاوتی نیاز دارند.
مقیاس اندازه‌گیری، واحدهای براق (GU)، یک براقیت سنج، مقیاس‌بندی مبتنی بر استاندارد شیشه سیاه صیقلی با ضریب شکست مشخص با بازتاب 100GU در زاویه مشخص است.
Chadwick, A. C., & Kentridge, R. W. (2015). The perception of gloss: A review. Vision research, 109, 221-235..
Lindstrand, M. (2005). Instrumental gloss characterization–In the light of visual evaluation: A review. Journal of Imaging Science and Technology, 49(1), 61-70.