محتوای ژل نحوه عملکرد امولسیون پلیمری استایرن بوتادین را تعیین می کند. این معیاری برای اتصال عرضی بین پلیمرها است و تأثیر قابل توجهی بر هزینه پوشش های ساخته شده از امولسیون دارد.
دانستن چگالی پیوند متقاطع در یک امولسیون مهم است، و اینجاست که محتوای ژل وارد می شود. لاتکس ابتدا خشک شده و قبل از حل شدن در حلالی مانند تولوئن، وزن می شود. در جاهایی که چگالی پیوندهای عرضی کم است، لاتکس حل می شود، اما لاتکس با پیوند متقابل زیاد متورم می شود و ژل تشکیل می دهد. محلول حلال فیلتر شده و ژل جمع آوری می شود. پس از خشک شدن، وزن می شود و این عدد بر وزن اصلی تقسیم می شود تا به درصد ژل برسد.
Malihi, F. B., Kuo, C. Y., & Provder, T. (1983). Determination of Gel Content of Acrylic Latexes by Size Exclusion Chromatography. Journal of Liquid Chromatography, 6(4), 667-683.
مقاومت حجمی مواد پلیمری میزان مقاومت یک ماده پلاستیکی با جریان الکتریکی را از طریق حجم نمونه مکعبی اندازه گیری می کند. هرچه مقاومت کمتر باشد، رسانایی بیشتر است .
برای اندازه گیری مقاومت ، یک نمونه با اندازه استاندارد بین دو الکترود قرار می گیرد. به مدت شصت ثانیه یک ولتاژ اعمال می شود و مقاومت اندازه گیری می شود. پس از آن، مقاومت حجمی محاسبه می شود.
روی یک فویل آلومینیومی که وزن آن مشخص است (m گرم) مقدار n گرم از رزین ریخته و پخش میشود. در شرایط (۱۲۰ درجه سانتی گراد) در کوره قرار گرفته سپس مجموعه فوق را وزن میشود (k گرم) این عمل تا تثبیت وزن (k) ادامه داده میشود. سپس از فرمولاسیون ذیل درصد جامد وزنی رزین را محاسبه میشود.
Guyot, A., Chu, F., Schneider, M., Graillat, C., & McKenna, T. F. (2002). High solid content latexes. Progress in Polymer Science, 27(8), 1573-1615.
Li, J., Huang, W., Zhao, C., & Zhang, B. (2013). A comparative study for the quantitative determination of soluble solids content, pH and firmness of pears by Vis/NIR spectroscopy. Journal of Food Engineering, 116(2), 324-332.
جمع شدگی یا شرینکیج یا shrinkage به معنی انقباض حجم پلیمرها در مرحله خنک کاری فرایندشکل دهی پلیمرها است. این جمع شدگی تا قسمتی مربوط به اختلاف دانسیته پلیمرها در حالت جامد و مذاب می باشد. در فرایندهای تولید محصولات پلیمری، شرینکیج shrinkage بیشتر در قالب گیری تزریقی رخ می دهد. هنگامی که محصول قالب گیری شده در حال خنک شدن است، ممکن است تا به شرایط تثبیت دمایی و رطوبت برسد، مقداری جمع شدگی از خود نشان بدهد. در موادی مانند نایلون ها و استال این جمع شدگی یا شرینکیج بیشتر است.
روش دیلاتومتری رایج ترین روش برای اندازه گیری جمع شدگی پلیمریزاسیون است. در این روش یک مایع غیرواکنش کننده مانند جیوه در طول دوره پخت، نمونه کامپوزیت را احاطه می کند. نظارت بر سطح جیوه در یک لوله مویین اپراتور را قادر می سازد تا انقباض حجمی مربوط به پلیمریزاسیون نمونه را اندازه گیری کند
استاندارد های اندازه گیری شرینکیج و جمع شدگی عبارتند از ASTM D955، ISO294-4 و ISO 2577.
Hoa, S. V., Ouellette, P., & Ngo, T. D. (2009). Determination of shrinkage and modulus development of thermosetting resins. Journal of composite materials, 43(7), 783-803.
Prakash, K., Sridharan, A., Baba, J. A., & Thejas, H. K. (2009). Determination of shrinkage limit of fine-grained soils by wax method. Geotechnical Testing Journal, 32(1), 86-89.
Ernst, C. P., Meyer, G. R., Klöcker, K., & Willershausen, B. (2004). Determination of polymerization shrinkage stress by means of a photoelastic investigation. Dental Materials, 20(4), 313-321.
قطر الیاف طبیعی و مصنوعی معمولاً بین 7 تا 20 میکرومتر است.
اندازه الیاف طبیعی اغلب به صورت قطر بر حسب واحد میکرومتر داده می شود. اندازه الیاف تولیدی معمولاً به واحدهای دنیر یا تک داده می شود که چگالی خطی را بر اساس وزن در واحد طول مشخص می کند.
ضخامت سنج وسیله ای است که برای اندازه گیری سریع و آسان ضخامت یک ماده استفاده می شود. ضخامت سنج برای بسیاری از صنایع مفید است، اما بیشتر در مهندسی استفاده می شود تا اطمینان حاصل شود که ضخامت مواد با استانداردهای صنعتی مطابقت دارد.
Sastikumar, D., Gobi, G., & Renganathan, B. (2010). Determination of the thickness of a transparent plate using a reflective fiber optic displacement sensor. Optics & Laser Technology, 42(6), 911-917.
رنگ سنجی مواد پلیمری بر اساس مقیاس‌های CIE L*a*b* انجام میشوند که مقادیر عددی را به رنگ نسبت می‌دهد و بنابراین امکان مقایسه آسان رنگ‌ها ویا تغییر رنگ را فراهم میکند.
مقیاس L نور را در مقابل تاریکی اندازه گیری می کند، مقیاس a اندازه گیری قرمز در برابر سبز و مقیاس b اندازه گیری زرد در مقابل آبی.
تست تغییر رنگ در مقیاس خاکستری:
تغییر رنگ را می توان با استفاده از مقیاس خاکستری نیز ارزیابی کرد. مقیاس اساسی شامل پنج جفت تراشه‌های خاکستری غیر براق است که تفاوت رنگ درک شده مربوط به درجه‌بندی‌های 5، 4، 3، 2 و 1 را نشان می‌دهد. علاوه بر این، یک مقیاس تقویت‌شده شامل چهار نیمه است.
Schanda, J. (Ed.). (2007). Colorimetry: understanding the CIE system. John Wiley & Sons.
Monogarova, O. V., Oskolok, K. V., & Apyari, V. V. (2018). Colorimetry in chemical analysis. Journal of Analytical Chemistry, 73, 1076-1084.
King, E. J. (1932). The colorimetric determination of phosphorus. Biochemical Journal, 26(2), 292.
Bertolacini, R. J., & Barney, J. E. (1957). Colorimetric determination of sulfate with barium chloranilate. Analytical Chemistry, 29(2), 281-283.
این تست کیفیت برای تعیین شاخص جریان مذاب (MFI) یک پلیمر و کمک به بهبود کیفیت محصول و فرآیندهای ساخت استفاده می شود. پلیمر خام به ندرت به شکلی که مشتری می خواهد به نظر می رسد یا عمل می کند از تغییرات ساده رنگ گرفته تا کنترل استاتیک، یک پلاستیک به طور کلی شامل چندین افزودنی است. همیشه کار با افزودنی های خام مطلوب نیست. برعکس، پلیمرهای از پیش ترکیب شده جایگزین بسیار ساده‌تری هستند، اما به طور بالقوه کند، پرهزینه و غیر قابل انعطاف هستند. مستربچ ها حد وسطی را فراهم می کنند. نه کاملاً سفارشی و نه کاملاً از قبل مخلوط شده، آنها سفارشی‌سازی و آزمایش سریع را امکان‌پذیر می‌کنند و در عین حال از محدودیت‌های مربوط به اندازه دسته یا ماندگاری جلوگیری می‌کنند. مستربچ ها و پلیمرهای نهایی هر دو نیاز به تجزیه و تحلیل دقیق دارند. مواد حامل ممکن است اثرات نامطلوبی بر پلاستیک تمام شده داشته باشند، بنابراین تعیین کمیت محتویات آنها و شناسایی محصولات جانبی که ممکن است به محصول نهایی آسیب برساند، مهم است.
بسته به پلیمر یا مستربچ موجود، تکنسین ها ممکن است از یکی از چهار روش زیرمطابق با استاندارد ISO 3451 استفاده کنند:
روش 1: سوزاندن (با شعله یا کوره صدا خفه کن) و سپس کلسینه کردن کوره صدا خفه کن
روش 2: سوزاندن، تصفیه اسید سولفوریک و در نهایت حرارت دادن
روش:3: تصفیه اسید سولفوریک، سوزاندن و در نهایت حرارت دادن
روش 4: استفاده از ابزار خودکار
آزمایشات اغلب شامل موارد زیر است:
تجزیه و تحلیل باقی مانده خاکستر خشک برای اندازه گیری محتوا و خلوص
بررسی نرمی و نقطه اشتعال
تجزیه و تحلیل مکانیکی وابسته به دما
پیری گرما و هوازدگی برای اطمینان از دوام
Masterbatches, A. (2007). Compounds and masterbatches at K 2007. Plastics Additives & Compounding, 38.
Weinmann, M. (2007). Masterbatch production on co-rotating twin screw extruders. Plastics, Additives and Compounding, 9(2), 36-39.
عدد هیدروکسیل به صورت مقدار پتاسیم هیدروکسید لازم برای خنثی کردن استیک اسید گرفته شده در استیل کردن یک گرم از نمونه شیمیایی که دارای گروه های هیدروکسیل آزاد است تعریف میشود .
روش انجام تست :
4گرم پارا تولوئن سولفونیک اسید یک آبه را در 100 میلی لیتراتیل استات حل کنید . به این محلول به آرامی و در حال هم زدن 33ml انیدریک اسید اضافه کنید . برای تیتراسیون 40 میلی لیتر تا 50 میلی لیتر محلول پتاسیم هیدروکسید به 5 میلی لیتر از این محلول برای خنثی سازی نیاز است.
مقدار 2 گرم نمونه را به بالن منتقل کرده و سپس مقدار 5 میلی لیتر اتیل استات را به آن اضافه کنید ، دمای نمونه را به محیط برسانید سپس مقدار 5 میلی لیتر واکنشگر استیله کردن به آن اضافه کنید . مبرد ریفلاکس را به بالن وصل کنید. بالن را روی هیتر قرار داده و درحالی که هر 5 دقیقه آن را هم میزنید ، به مدت 20 دقیقه حرارت دهید.سپس محتویات بالن را تا رسیدن به دمای محیط سرد کنید ، مبرد را از بالن جدا کنید و 2 میلی لیتر آب به آن بیافزایید. دوباره مبرد را وصل کنید و بالن را به شدت تکان دهید . سپس 10 میلی لیتر مخلوط پیریدین و آب را از بالای مبرد به بالن اضافه کنید به طوری که انتهای لوله مبرد شسته شود . محتویات را مخلوط کرده و به مدت 5 دقیقه در دمای اتاق ثابت نگه دارید . سپس 30 میلی لیتر مخلوط تولوئن/بوتانول را از بالای مبرد اضافه کنید و با افزایش 30 میلی لیتر دیگر از این مخلوط ، مبرد و اتصال مبرد به بالن را شست و شو دهید . چند قطره شناساگر افزوده و سپس محتویات را با KOH تيتر کنید و سپس مطابق فرمول زیر عدد هیدروکسیل را حساب کنید.
De Paula, J. P., Farago, P. V., Binhara, P. B., Silva, S. A., & Zawadzki, S. F. (2008). Determination of hydroxyl number in aliphatic polyesters and polyethers using a colorimetric method. Polymer testing, 27(6), 675-678.
Zhang, Y., Leng, Y., Zhu, M., Fan, B., Yan, R., & Wu, Q. (2012). Starches modified with polyurethane microparticles: Effects of hydroxyl numbers of polyols in polyurethane. Carbohydrate polymers, 88(4), 1208-1213.
سختی مداد
این یک تکنیک ساده و موثر برای ارزیابی سختی بسیاری از پوشش ها است.
تست های سختی مداد به صورت کامل با پایه و مجموعه ای از 14 مداد، از مقادیر سختی 6B تا 6H عرضه می شوند.
سرب مدادی که از قبل با استفاده از تراش و کاغذ ساینده مخصوص تهیه شده است، در دستگاه سختی سنج الکومتر 501 قرار می گیرد و روی سطح صاف و پوشش داده شده صاف فشار داده می شود. کمترین مقدار سختی مداد که پوشش را مشخص می کند، درجه سختی پوشش را تعیین می کند.
Kim, Y., Sung, A., Seo, Y., Hwang, S., & Kim, H. (2016). Measurement of hardness and friction properties of pencil leads for quantification of pencil hardness test. Advances in Applied Ceramics, 115(8), 443-448.
Pistone, A., Scolaro, C., & Visco, A. (2021). Mechanical properties of protective coatings against marine fouling: A review. Polymers, 13(2), 173.
براقیت ، اندازه گیری میزان بازتاب یک ماده در یک زاویه مشخص بر اساس ضریب شکست است. یک براقیت سنج شامل یک منبع نور رشته ای است که در یک زاویه تابش مشخص به سطح آزمایش هدایت می شود و یک گیرنده که در بازتاب آینه پرتو فرودی قرار دارد. یک شیشه مشکی صیقلی با ضریب شکست 1.567 به عنوان استاندارد استفاده می شود به عبارت دیگر براقیت با هدایت یک پرتو نور با شدت ثابت، در یک زاویه ثابت، روی سطح آزمایش و سپس نظارت بر میزان نور بازتاب شده از همان زاویه اندازه‌گیری میشود. این بازتاب چشمی با استفاده از یک براقیت سنج اندازه گیری می شود. سطوح مختلف به زوایای بازتابی متفاوتی نیاز دارند.
مقیاس اندازه‌گیری، واحدهای براق (GU)، یک براقیت سنج، مقیاس‌بندی مبتنی بر استاندارد شیشه سیاه صیقلی با ضریب شکست مشخص با بازتاب 100GU در زاویه مشخص است.
Chadwick, A. C., & Kentridge, R. W. (2015). The perception of gloss: A review. Vision research, 109, 221-235..
Lindstrand, M. (2005). Instrumental gloss characterization–In the light of visual evaluation: A review. Journal of Imaging Science and Technology, 49(1), 61-70.
کدورت سنجی یک تکنیک تحلیلی است که برای اندازه گیری کدورت یا تیرگی نمونه های مایع استفاده می شود. به عنوان مثال، تفاوت آب شیر آب و آب رودخانه گل آلود را در نظر بگیرید. آب شیر بی رنگ و شفاف و با کدورت بسیار کم است. از طرفی رودخانه گل آلود قهوه ای و مات است و به همین دلیل کدورت بالایی دارد. کدورت معیاری برای شفافیت یک نمونه است.
اولین معیار شناخته شده کدورت، روش شمع جکسون نام داشت که از یک لوله شیشه ای عمودی روی شمع استفاده می کرد. یک نمونه در لوله ریخته شد تا زمانی که کاربر دیگر قادر به دیدن تصویر متمایز از شعله شمع نباشد. روش‌های امروزی برای اندازه‌گیری کدورت شامل استفاده از کدورت‌سنج‌هایی است که شامل یک پرتو نور ثابت، روزنه و آشکارساز است. در اکثر کدورت سنج های مدرن، نمونه ای به دست می آید، به ویال اضافه می شود و در دستگاه قرار می گیرد. سپس با استفاده از آشکارسازهای نوری که 90 درجه روی نمونه تنظیم شده اند، پرتو نور ثابت به سمت نمونه تابیده می شود تا میزان نور عبوری و میزان پراکندگی اندازه گیری شود.
NTU واحد کدورت نفلومتری واحد رایجی است که برای گزارش اندازه‌گیری‌ها از ابزارهای کدورت مدرن استفاده میشود.
کاربردهای اندازه گیری کدورت :
از آنجایی که کدورت معیاری برای شفافیت آب است، روشی مفید برای تعیین «کیفیت» آب در نمونه است. آب آشامیدنی معمولی شفاف و بی رنگ با مقدار کدورت بسیار کم – تقریباً صفر است. اندازه گیری کدورت بالاتر از مقدار معمول ممکن است وجود باکتری، پاتوژن یا ذرات را نشان دهد که ممکن است با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نباشد.از دیگر کاربردهای اندازه گیری کدورت می توان به نظارت بر کیفیت آب در رودخانه ها و نهرها و تأثیرات آن بر زندگی آبزیان یا اندازه گیری کدورت پساب فاضلاب برای نظارت بر وجود پاتوژن های مضر اشاره کرد. اندازه گیری های کدورت سنجی همچنین در صنایع شیمیایی، صنایع غذایی و آشامیدنی و برای اهداف تحقیقاتی در آزمایشگاه های مختلف استفاده می شود.
Harrison, D., & Fisch, M. (2017). Turbidity measurement. In Measurement, Instrumentation, and Sensors Handbook (pp. 51-1). CRC Press.
Kitchener, B. G., Wainwright, J., & Parsons, A. J. (2017). A review of the principles of turbidity measurement. Progress in Physical Geography, 41(5), 620-642.
Mbonu, C. C., Kilanko, O., Kilanko, M. B., & Babalola, P. O. (2022). Turbidity and Urine Turbidity: A Mini Review. Bioenergy and Biochemical Processing Technologies: Recent Advances and Future Demands, 253-267.
تجهیزات لازم برای تست:
حلال مناسب ، لوله مویین ، زمان سنج
روش انجام آزمایش :
برای اندازه گیری ویسکوزیته ذاتی نیز ما پلیمر مورد نظر را ابتدا در حلالی مناسب حل میکنیم، سپس از داخل لوله مویین عبور می دهیم، مدت زمانی که طول می کشد محلول حاوی پلیمر از ویسکومتر عبور کند را اندازه می گیریم. یکبار نیز اینکار را برای حلال (بدون پلیمر حل شده) انجام می دهیم و زمان عبوری حلال را نیز اندازه می گیریم. حال با رابطه بین این دو که در انتهای مقاله به آن اشاره میکنیم، ویسکوزیته پلیمر را اندازه میگیریم. یعنی مدت زمانی که حلال در سقوط از لوله مویین به علت وجود پلیمر بیشتر شده است.
مثال :
پلی اتیلن ترفتالات را ابتدا به مدت 3 ساعت در دمای 120 درجه خشک کنید.
مقدار 0/5 گرم از آن را برداشته به بالن حجمی منتقل کنید. حدود 6 میلی لیتر از یکی از حلال های زیر انتخاب کرده و به آن اضافه کنید .
فنول دی کلروبنزن (نسبت جرمی 1/1) یا فنول/1و2و2 تتراکلرواتان (1/1) یا اسید دی کلرو استیک با خلوص آزمایشگاهی
برای حل شدن بهتر، مواد را کاملا خرد و آسیاب کرده و در دمای 135 الی 140 درجه سلسیوس با همزن به مدت حداکثر 30 دقیقه در حلال حل کنید. اجازه دهید بالن و محتویات خنک شده و سپس حجم آن را با همان حلال به 100 میلی لیتر برسانید. با این کار غلظت محلول شما 0/005 گرم بر میلی لیتر خواهد شد. ویسکومتر را در محل قرار گیری آن که در یک حمام آب توسط گیره محکم می شود قرار دهید. استفاده از حمام آب برای یکنواختی و ثبات دما و استفاده از گیره برای ثابت بودن ویسکومتر در طول آزمون حیاتی است.
ویسکومتر باید در داخل حمام آب که دارای دمای ثابتی در بازه 23 الی 27 درجه سانتی گراد است قرار گرفته و با آن همدما شود. حال محلولی که آماده کردید را تا بالاتر از حباب ابتدایی ویسکومتر توسط پیپیت دارای پوآر تنظیم کنید
حال آن را رها کنید تا سقوط کند، زمانی که محلول به نقطه E در ویکومتر می رسد کرنومتر را استارت و زمانی که به نقطه F می رسد آن را استاپ کنید.
زمانی که اندازه گرفته اید زمان سقوط محلول دارای پلیمر در ویسکومتر است که آن را با t نمایش می دهیم.
حال اینکار را برای حلال خالص بدون پلیمر انجام دهید و زمان سقوط آن t0 را اندازه بگیرید.
برای این کار، کافی است تا مقدار 0.1 گرم از پلیمر مورد نظر را با 5 میلی‌لیتر حلال مخصوص، در یک لوله آزمایش مخلوط کنیم. از آنجایی که برخی از پلیمرها، زمان بیشتری را برای انحلال نیاز دارند، توصیه میشود که نمونه بعد از چندین ساعت مورد بررسی قرار گیرد. همچنین در مواردی، برای سرعت بخشیدن به انحلال، لوله آزمایش را حرارت می‌دهند. در جدول زیر، مواد حلال و غیر‌حلال برای بسیاری از پلیمرها در دمای اتاق آورده شده است.
بمنظور بررسی رفتار یک پلیمر در برابر شعله، کافی است تا مقدار کمی از نمونه را به کمک اسپاتول بر روی شعله ملایم چراغ بونزن قرار دهید. نوع، رنگ و بوی شعله را باید یادداشت کنید. در جدول زیر، نتایج آزمون شعله برای برخی از پلیمرها آورده شده است.
تجهیزات لازم برای آزمایش:
کیت تست اسیدیته این بسته شامل یک بطری پلی اتیلن از اتانول رقیق شده یا الکل اتیل، یک بطری پلی اتیلن از محلول سدیم کربنات و یک بطری حاوی محلول نشانگر PH. همچنین این کیت دارای لوله های آزمایش تمیز و شفاف هستند تا به راحتی نتیجه آزمایش مشاهده گردد و البته سرنگهای اندازه گیری حجم می باشد.
تست های عدد اسیدی می توانند به دو روش متختلف تیتراسیون اندازه گیری شوند: روش پتانسیومتریک و رنگ سنجی
در روش پتانسیومتریک ، یک پتانسیومتر را برای ارزیابی مواد تشکیل دهنده اسیدی بکار میبرد که نتایج را به یک دستگاه خواننده الکترونیکی می فرستد.
روش رنگسنجی، پارا نفتول بنزن را بکار میبرد، که به PH شناساگر اضافه شده به محلول حساس است .
وقتی که ترکیبات اسیدی توسط KOH خنثی میشوند، رنگ روغن از نارنجی به رنگ سبز آبی تغییر میکند که نشان دهنده نقطه پایانی آزمایش است.
کوره الکتریکی تیوب دار یا لوله ای
کپسول نیتروژن خشک به همراه محلول پیروگالول برای خالص سازی آن از اکسیژن
سیلیکا ژل برای خشک کردن نیتروژن مورد استفاده
قایقک سیلیکایی برای نگهداری نمونه در کوره
دسیکاتور
ترازو با دقت 4 رقم
روش انجام تست تعیین درصد دوده :
برای انجام تست درصد دوده، ابتدا قایقک را درون کوره در دمای 900 درجه به مدت 1 ساعت قرار دهید، سپس آن را خارج کرده و در دسیکاتور قرار دهید تا کاملا خنک شود. اگر لازم است یکبار دیگر آن را در داخل کوره قرار دهید، این بار به مدت 30 دقیقه تا دیگر جرم قایقک تغییری نداشته و ثابت باشد. وزن قایقک پس از خنک سازی را ثبت کنید (m).
حال حدود1 گرم از لوله (که خرد شده و به قطعات ریز تبدیل شده است) بردارید و وزن دقیق آن را ثبت کنید (m1).
کوره را در دمای 550 درجه تنظیم کنید، قایقک و نمونه را در ابتدای ورودی تیوب کوره قرار دهید. جریان نیتروژن با دبی 200 سانتیمتر مکعب بر دقیقه را به کوره متصل کنید و به مدت 5 دقیقه در این وضعیت نگهدارید.
پس از این زمان قایقک را به مرکز کوره انتقال دهید و دبی نیتروژن را روی 100 تنظیم کنید (نصف کنید). در این شرایط 45 دقیقه صبر کنید تا پیرولیز انجام شود.
پس از این زمان قایقک تست درصد دوده را دوباره به ابتدای کوره برگردانید و اجازه دهید 10 دقیقه زیر گاز نیتروژن با دبی 100 باقی بماند.
پس از این زمان، قایقک را خارج کرده و در دسیکاتور خنک کنید. پس از خنک شدن وزن آن را ثبت کنید (m2).
شما تا به اینجا پلیمر موجود در نمونه را در کوره کاملا سوزانده اید و هرچه باقی مانده، مجموع فیلر و دوده است. حال باید دوده را نیز بسوزانیم و وزن فیلر را به دست آوریم. از تفاوت این دو، مقدار دوده به دست می آید.
کوره را در دمای 900 درجه تنظیم کنید، قایقک خنک شده را به آن انتقال دهید و آن قدر صبر کنید تا تمامی دوده موجود در آن بسوزد و دیگر اثری از دوده نباشد (هیچ رنگ سیاه دوده ای نباید مشاهده شود). پس از آن قایقک را به دسیکاتور انتقال داده و پس از خنک شدن وزن نمایید (m3) تا بتوانید درصد دوده را تعیین کنید.
آزمون درصد دوده تمام است و حال از رابطه زیر مقدار دوده را محاسبه کنید:
تجهیزات لازم برای انجام آزمایش:
ترازوی 4 صفر دارای محفظه عدم عبور هوا
کیت دانسیته شامل : وسایل اندازه گیری نمونه در سیال / دماسنج / پنس / هم زن شیشه ای / ظرف نمونه
الکل آزمایشگاهی با خلوص 99.999
روش انجام تست دانسیته :
ترازو را به مدت 20 دقیقه قبا از آزمون باید روشن نمود .
الکل مورد نظر را باید حداقل یک ساعت در محیط آزمون برای هم دمایی قرار گیرد .
نمونه ها باید حداقل یک ساعت در محیط آزمون برای هم دمایی قرار گیرد .
ابتدا وزن نمونه در هوا را اندازه گیری میکنیم و آن را M1 مینامیم .
سپس وزن نمونه در سیال( متانول خالص ) را اندازه گیری میکنیم .و آن را M2 مینامیم .
دمای سیال را اندازه گیری نموده و از روی جدول دانسیته و دما - دانسیته سیال در دمای آزمون را d2 مینامیم .
حاصل تقسیم M1بر (M1-M2) را در d2 ضرب میکنیم تا دانسیته پلیمر بدست بیاید .
ترازو : با دقت دو رقم اعشار که قابلیت اندازه گیری وزن از طریق آویزان کردن جسم از زیر ترازو را داشته باشد.
فیکسچر : جهت نگه داشتن جسم . فیکچر باید به گونه ای باشد که هیچ آبی را در خود حبس نکند.
مخزن غوطه وری : یک مخزن سرباز که قابلیت نگهداری حداقل سه نمونه را به طور افقی داشته باشد.
آب مقطر به مقدار کافی برای پرکردن مخزن به طوریکه آب 5 سانت بالای نمونه را بگیرد.
آون حرارتی با فن سیرکوله ( در دمای 50 درجه سلسیوس)
سه آزمون باید تست شود. ابعاد آزمونه 15/2سانتی متر طول، 15/2 سانتی متر عرض و 7/6 سانتی متر ضخامت می باشد. اگر ضخامت نمونه در حالت عادی کمتر از 7/6 سانتی متر است، همان را در آزمون قرار دهید.
روش انجام تست جذب اب:
ابتدا باید آزمونه ها را به مدت 24 ساعت در دمای 50 درجه در آون تثبیت کنید. سپس نمونه را خارج کرده و در دسیکاتور اجازه دهید تا خنک شود. وزن آن را ثبت کنید.
سپس دوباره به آون انتقال دهید و به مدت 4 ساعت نگهدارید. سپس دوباره آن را خارج کرده و در دسیکاتور خنک کنید. دوباره وزن کنید، اختلاف وزنی اگر کمتر از 0/01 گرم باشد، آزمونه آماده شده است.
فیکسچر نگهدارنده آزمونه را در داخل آب قرار دهید. نمونه ها را داخل فیکسچر قرار دهید و آب را تا بالای آزمونه به مقدار سانتی متر تنظیم کنید. حباب های احتمالی تشکیل شده را از بین ببرید.
وزن فیکسچر در حالت بدون غوطه وری، و در حالت غوطه وری اندازه گیری کنید. وزن آزمونه را در حالت خشک اولیه اندازه گیری کردید، حال در حالت غوطه وری (ابتدای آزمون) و همچنین پس از 96 ساعت اندازه گیری کنید.